Hij is volgens eigen zeggen dan niet beroemd, velen kennen hem: Rob van Enkhuizen, cliëntenvervoerder bij Palito en gitarist bij The Cats Aglow Band en Shoreline. ‘Ik kan toevallig gitaar spelen, ben toevallig wat bekender geworden maar eh… ik loop hier net zo makkelijk een putje te scheppen.’
Van trompet naar gitaar
“Vanaf mijn zevende jaar speelde ik trompet. Ik had er aanleg voor en wilde naar het conservatorium in Amsterdam. Ik slaagde voor mijn toelatingsexamen met een hondsmoeilijk klassiek stuk. Maar toen ik zag wat de opleiding inhield - ik moest in een koor en nog een extra instrument bespelen - dacht ik: mij niet bellen! De trompet had afgedaan en ik kocht een elektrische gitaar. Ik nam een paar maanden les en speelde dag en nacht. Daarna kon de gitaarleraar mij niets meer leren. Met mijn eerste band Zenith, met vrienden van school, stuurden we een brief naar de Bijlmerbajes. We kregen meteen een reactie en hebben in alle zes torens voor de gevangenen gespeeld.”
Van de Hort en de Koopman naar Palito
“Ik heb naast de muziek altijd gewerkt. Ik begon ooit in een platenzaak in Amsterdam en werkte later bij mijn vader in zijn autobedrijf. Ik heb 35 jaar in de auto’s gezeten, de laatste jaren als autospuiter. Na twee rugoperaties moest ik op mijn 55e jaar op zoek naar nieuw werk. Ik reageerde op een advertentie bij WLGroep, voor werken met mensen met een licht verstandelijke beperking. Ik ging aan de slag bij de Hort, hielp en verzorgde de cliënten en volgde tegelijkertijd de benodigde opleiding. Een jaar later ging ik naar de Koopman in Wervershoof. Opnieuw had ik een heel leuke tijd met collega’s en cliënten. Maar het eindeloos rapporteren was niets voor mij, net als in de schoolbanken zitten en huiswerk maken. Bovendien was de weekenddienst om de veertien dagen niet te combineren met mijn optredens. Ik bekeek de advertenties bij Palito, nam op mijn laatste middag afscheid bij de Koopman en tekende een uur later bij Palito om bij cliëntenvervoer te gaan werken. Ik heb nu contact met cliënten maar ben niet verantwoordelijk voor hun dagelijkse verzorging. Dat werk past heel goed bij mij.”
Wereldberoemd in Winkel
“Met mijn eerste bandje Zenith stonden we in het voorprogramma van de band Picture, een aantal jaar later speelde ik er zelf in. We kregen een platencontract en zouden wereldberoemd gemaakt worden: het Nederlandse antwoord op Jon Bon Jovi. Er werd een clip opgenomen terwijl we speelden op het dak van het World Trade Center in Rotterdam met helikopters die om ons heen cirkelden. Een bekende fotograaf maakte foto’s en toen was de anderhalve ton aan guldens op. Er was veel beloofd maar weinig gebeurd. Eerst leek het alsof mijn hele leven aan mijn gitaar hing, daarna heb ik tien jaar niet meer gespeeld. Tot ik gevraagd werd door de band Welldone die op ons personeelsfeestje speelde, om een week later mee te spelen. Ik nam een week vrij en oefende dag en nacht. Toen ik moest optreden waren mijn vingers kapot. Geen punt, ik doopte ze in de secondenlijm en met die harde vingertopjes heb ik alsnog prima gespeeld.
Inmiddels speel ik in The Cats Aglow Band en Shoreline, ik treed zo’n vijftig keer per jaar op. Wat is beroemd? Ik ben beroemd in mijn woonplaats Winkel, daar heb ik al zo vaak opgetreden. Ik kan toevallig gitaar spelen en ben toevallig wat bekender geworden dan een plaatselijk bandje. Maar eh… ik loop hier net zo makkelijk weer een putje te scheppen.”
Cliëntenvervoer
“Omgaan met cliënten is het leukste onderdeel van mijn werk. Ik doe veel meer dan hen van A naar B vervoeren. Op donderdagmiddag help ik bijvoorbeeld Marco met het wassen van de bussen op zijn eigen wasserij. Ik krijg zoveel terug door de interactie met die jongens. En ik neem elke ochtend op Hulfte2 een jongen mee die niet kan praten maar precies weet wat hij wil. Ik haal hem al op voordat mijn eerste ritje begint. Hij geniet enorm van dat half uurtje, het is zijn moment. Ik rijd soms voor hem om naar de opgeslagen noodwoningen of een takelkraantje. Ik geniet als ik zie hoe hij kijkt, blij als blik.”
Wil je méér verhalen lezen? Neem dan een kijkje op www.werkenbijwlgroep.nl voor nog
meer verhalen van collega's en cliënten.